بنا به سنت " فروهر" یکی از سمبلهای دین زرتشتی است. به طور مختصر می توان درباره آن گفت که فروهر جان و روح بشر از آغاز خلقت و قبل ازاو نیز وجود داشته و بعد از مرگ او نیز وجود خواهد داشت. مهم است بدانید که فروهر جایگزینی برای اهوارمزدا نیست و آنرا نیز رد نمی کند. اینکه نخواهیم بر خلاف خیلی از ادیان حقیقت را قبول کنیم امری تاسف آور است چرا که زرتشتگرایی هرگز دادن خصوصیات انسانی برای خدا و ذات خداوندی را باور نداشته، در هیچ قسمتی از گاتاها ذکری درباره صورت مادی برای خدا به میان نیامده. زرتشت در یسنا 31/8 می گوید: وقتی تو را می نگریستم ای اهورامزدا با عقل و اندیشه ام سعی می کردم تو را در قلبم بیابم. من پذیرفته ام که تو آغازگر و پایان دهنده به هر چیزی ، تو داور هستی و داوری بر رفتار همه انسانها بر عهده توست.

ایرانیان مخالف ساختن بت، بناهای بتخانه و خانه برای خدا بوده اند و کسانی که دست اندر کار این گونه فعالیتها بوده اند را افرادی جاهل       می دانند.

این حقیقت مسلم است که در شکل فروهر هر دو سمبل " سپنتامینو" ( نشانه خوبی) و"انگره مینو" ( نشانه بدی) گنجانده شد و در این امر به نظر می رسد که سپنتامینو و انگره مینو با هم در حال جنگند.

1- در آغاز صورت فروهر به آدمی شبیه است لذا حاکی از پیوستگی با آدمی دارد او پیرمردی است که نشان می دهد کارگشتگی و تجربه بیشتر و یادگیری از پیران را.

2- دوبال در دو طرف تصویر وجود دارد که سه پر اصلی دارند این سه پر نشانه سه سمبل پندارنیک ، گفتارنیک ، کردارنیک که همزمان انگیزه پرواز و پیشرفت است.

3- پایین فروهر متشکل از سه قسمت پر است که نشانه پندارنادرست ، کردارزشت و گفتار زشت است که آن را علت مصیبت و شروع بدبختی برای بشر می دانند.

4- دو حلقه در دو قسمت فروهر وجود دارد که مظهر سپنتامینو و انگره مینوست که یکی مستقیما درروبروی صورت و دیگری پشت سر مستقر است. این نشان می دهد که ما باید به سوی خوبی قدم بگذاریم و بدی را پشت سر خود داشته باشیم.

5- یک حلقه در میانه بالاتنه فروهر وجود دارد این سمبل نشان می دهد که جان و روح جاودان است و آغاز و نه پایانی دارد.

6- یک دست فروهر به سمت بالا اشاره دارد که نشان دهنده ثنا وستایس اهورمزدا است و پاک کردن و تزکیه روح است.

7- در دست دیگر حلقه ای دارد عده ای از مفسران می گویند که این حلقه ، حلقه عهد و پیمان است و نشانگر صداقت و ایمان است که در اصل و جوهر فلسفه زرتشتگری وجود دارد.

در زرتشتیگرایی روح فروهر یا انسان به دو نشانه مخالف هم بدی و خوبی جان می بخشد. و این به خوبی در فلسفه زرتشتیگرایی نمایش داده      می شود و هر کسی سعی می کند قدرت مثبت یعنی سپنتامینو را در خود ارتقا و قدرت منفی را یعنی انگره مینو را سرکوب کند.

از دلیل های روشن برای چنین مبارزات روح ، قدم برداشتن بسوی خوبی و دوری از پلیدی است. هر کسی می توانند این حصایص را در خود تقویت کند. و حلقه ای که در مرکز بالاتنه فروهر وجود دارد سمبلی است از جاودانگی روح می توان از این بحث اینگونه نتیجه گرفت که انسانها برای پایه گذاشتن فروهر در درونشان سعی می کنند و آنرا در خود ارتقا می دهند. تا زمان در گذشتشان و سفر به جهان دیگر. به همین دلیل ایرانی ها هرگز در مرگ عزیزی تاسف نمی خورند، زیرا آنها باور دارند که روحشان در جهان دیگر به مرتبه ای بالاتر ارتقا خواهد یافت. طبیعتا" وقتی باور کنیم که زمان مرگ روح از بدن جدا می شود و در مرتبه و درجه خود بالا می رود باید در رجعت به جهان دیگر خوشحال باشیم تا اینکه غمزده و نگران چرا که غم توان فرساست.

بهرحال در زرتشتیگرایی به عقیده فروهر هر کسی مسئول اعمال خویش است. به همین دلیل کوروش کبیر و خیلی از پادشاهان بزرگ ایران باستان براساس اسناد تاریخی نه تنها هرگز عقاید خود را به هیچ ملتی تحمیل نکردند بلکه حتی به روش اعتقادی آنها هم احترام می گذاشتند. در این خصوص از شخصیت واقعی کوروش پادشاه کشورگشای بابل می خوانیم: من دستور دادم که هیچ کس اجازه ندارد شهرها را خراب کند یا به آنها صدمه بزند من دستور دادم که هیچ خانه ای نباید ویران شود و هیچ مالکی نباید مورد بی حرمتی واقع گردد. و یا غارت شود من دستور دادم که هر کس باید اصول عقیدتی خود را به آزادی داشته باشد و خدای خود را عبادت کند من دستور دادم که همه مردم در عقایدشان آزاد باشند و محل زندگیشان را خود انتخاب کنند و هیچ کس به دیگری بی احترامی نکند.